Γεύσεις της Κάσου στο «Φρυ» της Θεσσαλονίκης

Η γεύση της Θεσσαλονίκης είναι ζωντανή ειδικά το εορταστικό πρωινό της 28^ης Οκτωβρίου. Το πλήθος που κάνει το «φρύδι» του Θερμαϊκού να μοιάζει ότι κινείται, σεργιανά ανάμεσα σε μικρές ιστορίες (μια παλιά λατέρνα) και μικρά ταξίδια (ένας χειριστής κούκλας που συνοδεύει με το νταούλι της και νησιώτικους σκοπούς). Στην άκρη του «φρυδιού» του Θερμαϊκού, πέρα στα Λαδάδικα, στις γειτονιές απέναντι στο λιμάνι (Σαλαμίνος και Δόξης 4), ένα άλλο Φρύ(δ)ι, το κασιώτικο μεζεδοπωλείο «Φρυ» που έχει το όνομα του λιμανιού της Κάσου, στην απέναντι νοτιοανατολική άκρα του Αιγαίου, οργανώνει μικρά ταξίδια σε νησιώτικες και άλλες παραδοσιακές γεύσεις, με το μεράκι του Αντώνη και του Καίσαρα.

Κάθε Πέμπτη ο Καίσαρας τραγουδά αγκαλιά με το λαούτο του τραγουδά στου Αφούση τον σκοπό:

Ένα παπόριν έρχεται – να το πω να μη το πω – κι είναι κοντά ν’ αράξει

Και φέρνει στην αγάπη μου – βρε Αφούση, βρε Αντρά – πουκάμισο ν’ αλλάξει.

Στο μεταξύ στο τραπέζι έρχονται οι ρακές για το καλωσόρισμα και μετά η φέτα του Καίσαρα, φέτα ζυμωμένη με ψιλοκομμένο αγγούρι, άνηθο, βασιλικό και ελαιόλαδο, και μετά μαυρομάτικα με κριθαράκι τσικνωμένα με καραμελωμένο κρεμμύδι. Στο νησί ταιριάζουν πάντα τα όσπρια με τα ζυμαρικά ή το ρύζι. Έτσι κάνουν και τις φακές, με κριθαράκι ή φακόρυζο, αρτυμένες με ψιλοκομμένα ξερά κρεμμύδια τσιγαρισμένα στο ελαιόλαδο.

Το ρύζι είναι μέρος των πιο παραδοσιακών πιάτων του νησιού και δυο από αυτά, από τα πιο αντιπροσωπευτικά ταξιδεύουν από την άκρη του Αιγαίου μέχρι τη Θεσσαλονίκη, στο τραπέζι του «Φρύ»: ριζότο σουπιάς με το μελάνι της, το σουπιοπίλαφο, και ριζότο με πεταλίδες και πορφύρες, το πατελιόρυζο. Και το μενού της κασιώτικης κουζίνας συμπληρώνεται με μακαρούνες με τη σιτάκα, ντουρμάες (ντολμαδάκια), ροΐκιο κοκκινιστό (σταμναγκάθι).

Το ταξίδι στις παραδοσιακές, ιδιαίτερες, γεύσεις συνεχίζεται με φούσκες σπινιάλο με λάδι και ξερό κρεμμύδι, καλαμάρι τηγανητό με χούμους και ελαιόλαδο βασιλικού, χταπόδι με κοφτό μακαρόνι και άλλα πολλά.