Το «Naxian Collection» είναι ένα εξαιρετικό ενδιαίτημα στη Στελίδα, 2 χλμ. από τη Χώρα της Νάξου, πηγαίνοντας για τον Άγιο Προκόπιο και τις άλλες γνωστές παραλίες του νησιού. Από όλα τα πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, το τραπέζι του πρωϊνού του είναι το πιο εντυπωσιακό. Την ποικιλία και την ποιότητά του, δεν την έχουμε συναντήσει σε κανένα άλλο ξενοδοχείο. Είναι οι καλές προθέσεις των ιδιοκτητών του, του Γιάννη και της Μαρίας, αλλά και η καλή διάθεση και το μεράκι της Μαριάννας που κάνουν τη διαφορά.
Η Μαριάννα αγκυροβόλησε στη Νάξο, αλλά η ερευνητική διάθεσή της δεν άραξε. Ψάχνει συνεχώς στη μνήμη της τις αναμνήσεις από τις γεύσεις των τόπων που έζησαν οι γονείς της, η σμυρνιά μητέρα της και ο πρόσφυγας στην Κρήτη πατέρας της, τις εμπειρίες που ίδια μάζεψε από την περιπλάνησή της σε άλλα νησιά των Κυκλάδων και απλώνει τις δημιουργίες της, πλήθος «γλυκά» και «αλμυρά» πιάτα μπροστά στο φιλοξενούμενο και παρατηρεί που κλείνει ο φιλοξενούμενος για να προσανατολίσει προς τα εκεί τις επιλογές της την επομένη. Που βέβαια μπορεί να είναι καινούργια πιάτα, αλλά πάντα από αυτά που θα έκανε για το σπίτι της, αγνά, ό,τι θα έδινε στα παιδιά της, όπως η ίδια λέει.
Έτσι μια μια μέρα θυμήθηκε τα «φαναράκια» από την Κρήτη και την επομένη άνοιξε φύλλο και τα έκανε. Πώς, μα το έγραψε η ίδια σε ένα χαρτί και μας έδειξε με μια χαρτοπετσέτα πως τα διπλώνει:
Για τη ζύμη του φύλλου χρησιμοποίησε 1 αβγό, 1 ποτηράκι σπορέλαιο και 1 ποτηράκι νερό, και την κόβει σε τετράγωνα κομμάτια. Για τη γέμιση βάζει 1 αβγό, φέτα, ανθότυρο και δυόσμο. Βάζει το μίγμα στο τετράγωνο φύλλο και τυλίγει την κάθε πλευρά πάνω από την προηγούμενη που τύλιξε. Μετά τα πασπαλίζει με σουσάμι και τα ψήνει στον φούρνο. Βέβαια η Μαριάννα έχει εντρυφήσει και στην τοπική παράδοση, φτιάχνοντας μεταξύ των άλλων και τη «σεφουκλωτή» μια πίτα με σέσκουλα (σέφουκλα), σταφίδες, ζάχαρη, κανέλα, λίγο ρύζι και χειροποίητο φύλλο, μεταξύ «γλυκού» και «αλμυρού».
Ωραία ήταν όλα, αλλά ξεχωρίσαμε την πολύ απλή και ελαφριά ομελέτα με κολοκυθάκια. Η Μαριάννα βράζει τα κολοκύθια, τα κόβει σε ροδέλες, τα βάζει στο τηγάνι με λίγο λάδι και μετά ρίχνει τα χτυπημένα αβγά. Η διαφορά είναι ότι τα αβγά και τα κολοκυθάκια είναι εγχώρια. Η εμπιστοσύνη στα δικά τους προϊόντα είναι κρατούσα αντίληψη στη Νάξο και το ξενοδοχείο, αν και πολυτελές, δεν ξεφεύγει από αυτή. Πίσω από τις βίλες με τις πριβέ πισίνες, υπάρχει το μποστάνι για τα λαχανικά, ο ελαιώνας για το λάδι, το χωράφι για τις πατάτες που θα βγουν από το χώμα αυτές τις ημέρες. Και βέβαια στο τραπέζι έχουν ξεχωριστή θέση τα τυριά της Νάξου, ξινομυζήθρα φρέσκια, «θηλυκό» τη λένε, και ξερή, γλυκιά, κεφαλοτύρι «αρσενικό» που ο Γιάννης παλαιώνει για ένα χρόνο και γίνεται καλύτερο και από την ιταλική παρμεζάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου