Τόσους αιώνες μέσα στη ζωή των Γαργαλιάνων η ελιά, έχουν καθιερωθεί πολλά έθιμα και συνήθειες γύρω από αυτήν. Η νονά Ακριβή θυμάται ότι έκαναν πάντα αυτή την εποχή λαλαγγίδες (τηγανίτες) και χαλβά. Δεν έχασε καιρό, άνοιξε το τετράδιό της με τις συνταγές και πήγε στην κουζίνα.
Για τις λαλαγγίδες έβαλε σε ένα πιάτο πέντε κουταλιές της σούπας αλεύρι, ένα «σκάρτο» κουταλάκι του γλυκού αλάτι και μισό σόδα και τα ζύμωσε με κρύο νερό μέχρι να γίνουν παχύρρευστος χυλός. Μετά άφηνε με κουτάλι του γλυκού κουταλιές χυλού στο καυτό ελαιόλαδο (πριν αρχίσει να βγάζει καπνό). Γύριζε τις λαλαγγίδες και από την άλλη μεριά και μετά τις έβγαζε στο πιάτο για να βάλει και την επόμενη τηγανιά. Στο πιατάκι του καθενός από εμάς έβαλε μετά πετιμέζι στο οποίο βουτούσαμε τις λαλαγγίδες πριν τις φάμε.
Για τον χαλβά δένει πριν το σιρόπι με τρία ποτήρια ζάχαρη, τέσσερα νερό και ένα ξύλο κανέλας. Αυτά τα βάζει στη φωτιά μέχρι να πάρουν 3-4 χόχλους και να δέσουν. Στην κατσαρόλα βάζει ένα ποτήρι (παρά δυο δάκτυλα) ελαιόλαδο και αφού κάψει καλά ρίχνει σιγά σιγά μισό κιλό σιμιγδάλι που ανακατεύει με ξύλινο κουτάλι σε χαμηλή φωτιά για να καβουρντιστεί. Καθώς η κατσαρόλα είναι πάνω στη φωτιά, ρίχνει το σιρόπι σιγά σιγά ανακατεύοντας καλά. Οταν το πιει καλά, κατεβάζει την κατσαρόλα και τη σκεπάζει με πετσέτα για πέντε λεπτά. Το μείγμα το απλώνει στο ταψί και το πιέζει για να πάρει τη φόρμα του. Το πασπαλίζει με «ξασπρισμένα» αμύγδαλα ψιλοκομμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου